Наймальнікі абавязаны:
- браць удзел у правядзенні дзяржаўнай палітыкі ў вобласці спрыяння занятасці насельніцтва на грунце выкананні заканадаўства пра працу, умоў працоўных дамоў, калектыўных дамоў, пагадненняў; аказанні дапамогі ў працаўладкаванні, не дапушчаючы ўсталявання дыскрымінацыйных умоў, што абмяжоўваюць гарантыі рэалізацыі мае рацыю на працу, прафесійнай рыхтоўлі, перарыхтоўлі і падвышэнні кваліфікацыі; падаванні звыш усталяванай заканадаўствам дадатковай матэрыяльнай дапамогі вызваляным працаўнікам за кошт уласных сродкаў, калі гэта агадана лакальнымі нарматыўнымі праўнымі актамі ці працоўнай дамовай; забеспячэнні прафесійнай рыхтоўлі, перарыхтоўлі і падвышэння кваліфікацыі працаўнікоў; выкананні ўсталяванай брані для прыёму на працу грамадзянаў, якія адменна патрабуюць у сацыяльнай абароне і не здольных на роўных умовах канкураваць на рынку працы;
- у час (не познае чым за тры месяцы) уяўляць у органы па працы, занятасці і сацыяльнай абароне і прафзвяз пісьмовую інфармацыю пра магчымыя масавыя вызваленні працаўнікоў (катэгорыі і колькасць працаўнікоў, якіх яны могуць крануць, тэрміны, цягам якіх запланавана іх ужыццявіць), вырабляных у парадку, усталяваным заканадаўствам. Крытэры масавага вызвалення працаўнікоў вызначаюцца Міністэрствам працы і сацыяльнай абароны Рэспублікі Беларусь;
- не менш чым за два месяцы до вызвалення працаўнікоў у звязку з ліквідацыяй арганізацыі, спыненнем чыннасці індывідуальнага прадпрыемца, скарачэннем колькасці ці штата працаўнікоў пісьмова апавяшчаць пра гэта органы па працы, занятасці і сацыяльнай абароне па месцы знаходжання наймальніка з указаннем прозвішча, прафесіі (спецыяльнасці), кваліфікацыі і памеру аплаты працы вызваляных працаўнікоў;
- прымаць на працу грамадзянаў, скіраваных органамі па працы, занятасці і сацыяльнай абароне ў рахунак брані, усталяванай у адпаведнасці са артыкулам 11 сапраўднага Закона;
- прымаць на працу выпускнікоў, якім месца працы пададзена шляхам размеркавання (пераразмеркаванні) ці кірункі (наступнага кірунку) на працу;
- ствараць працоўныя месцы (у тым ліку спецыялізаваныя для асоб з абмежаванай працаздольнасцю) для працаўладкавання грамадзянаў, паказаных у артыкулу 11 сапраўднага Закона. Мінімальная колькасць такіх працоўных месцаў усталёўваецца мясцовымі выканаўчымі і распарадчымі органамі ці адмысловымі дзяржаўнымі праграмамі;
- ствараць працоўныя месцы для працаўладкавання працаўнікоў, якія атрымалі інваліднасць у выніку калецтва, прафесійнага захворванні або іншага пакалечання здароўя, злучаных з выкананнем імі працоўных абавязкаў у дадзенага наймальніка;
- пісьмова апавяшчаць органы па працы, занятасці і сацыяльнай абароне пра наяўнасць вольных працоўных месцаў (вакансій) цягам пяці дзён з дня іх адукацыі з указаннем умоў працы і памеру яго аплаты. Пры гэтым наймальнікам забараняецца паказваць дыскрымінацыйныя ўмовы ў звестках пра наяўныя вольныя працоўныя месцы (вакансіях);
- інфармаваць органы па працы, занятасці і сацыяльнай абароне пра запаўненне вольных працоўных месцаў (вакансій), пра наяўнасць якіх у адпаведнасці з заканадаўствам былі апавешчаны органы па працы, занятасці і сацыяльнай абароне, у дзень запаўнення;
- падаваць аплатныя грамадскія працы беспрацоўным і грамадзянам, якія шукаюць працу, у адпаведнасці з пералікамі грамадскіх прац, зацверджанымі мясцовымі выканаўчымі і распарадчымі органамі;
- ужыццяўляць кантроль за штодзённай яўкай на працу абавязаных асоб, працаўладкаваных па судовай пастанове органаў па працы, занятасці і сацыяльнай абароне, а таксама інфармаваць органы па працы, занятасці і сацыяльнай абароне, суд, што выконвае судовую пастанову ці выканаўчы надпіс натарыуса, органы ўнутраных спраў пра сістэматычнае нез'яўленне на працу гэтых асоб, калі вычарпаны ўсе меры па забеспячэнні іх яўкі на працу і выкананні імі працоўных абавязкаў;
- пералічваць абавязковыя страхавыя ўнёскі ў дзяржаўны фонд спрыяння занятасці.
Пры прыёме на працу грамадзяніна, скіраванага органам па працы, занятасці і сацыяльнай абароне, наймальнік у пяцідзённы тэрмін вяртае ў орган па працы, занятасці і сацыяльнай абароне кірунак з указаннем дня прыёму грамадзяніна на працу.
У выпадку адмовы ў прыёме на працу грамадзяніна, скіраванага органам па працы, занятасці і сацыяльнай абароне, упаўнаважаная службовая асоба наймальніка ў кірунку органа па працы, занятасці і сацыяльнай абароне робіць адзнаку пра дно яўкі грамадзяніна і прычыну адмовы яму ў прыёме на працу, засвядчае яе асабістым подпісам і друкам арганізацыі і вяртае накіраванне грамадзяніну.
Не дапушчаецца адмова наймальніка ў прыёме на працу абавязаных асоб, скіраваных па судовай пастанове органаў па працы, занятасці і сацыяльнай абароне для працаўладкавання.
Ліквідацыя працоўных месцаў, створаных па заданні мясцовых выканаўчых і распарадчых органаў для грамадзянаў, якія адменна патрабуюць у сацыяльнай абароне і не здольных на роўных умовах канкураваць на рынку працы, ужыццяўляецца па ўзгадненні з паказанымі органамі.